Focus

Misschien denk je, wat heeft focus hier nou mee te maken, maar focus is wat richting geeft. De afgelopen weken was ik een beetje de focus kwijt. Ik maak(te) zoveel mee dat het teveel werd om allemaal te verwerken. Gek eigenlijk, maar aan de andere kant ook heel logisch. Daarnaast is hetgeen wat ik hier doe in geheel contrast met wat ik in Nederland doe, wat het makkelijker en moeilijker tegelijkertijd maakt. Makkelijker in de zin van, ik kan zelf bepalen wat ik wanneer doe en moeilijker omdat ik altijd op high alert sta en verantwoordelijk ben voor alles wat ik doe. De focus kwijtraken maar ook weer vinden is zo’n bijzondere en waardevolle les. Het laat je beseffen wat je hebt.

Deze week ben ik naar de dokter geweest voor mijn oren. Mijn oren zijn heel gevoelig, dus bij enige vorm van verandering voel ik dat. Hierdoor bleven mijn oren poppen, wat een beetje vervelend is (zeker als je heel vaak van hoogteverschil veranderd). De gezondheidszorg is hier heel anders dan in Nederland zoals ik die ken. Je hebt hier namelijk een private en publieke sector die gescheiden zijn. Dus moet je goed opletten waar en naar wie je toe gaat. Ik ging naar een dokterspraktijk in de buurt die goed aangeschreven staat. Dit was echt een gekke ervaring. Hoeveel geld je betaald ligt gelijk aan de hoeveelheid minuten je met de dokter bent binnen bepaalde richtlijnen. Daarnaast betaal je het gehele bedrag gelijk na je behandeling, wat gek was.
Met mijn oren is niks mis, ze zijn helemaal schoongespoeld. Het kan zijn dat ze moeten aanpassen aan het drukverschil waardoor ik heel vaak mijn oren pop. Met bepaalde oefeningen en tijd moet dat over gaan :)

Op vrijdag ben ik naar Agfest geweest. Agfest is een soort boerenmarkt, als ik het zo kan omschrijven. Het was inmens groot, niet normaal. Het leek wel alsof heel Tassie was uitgelopen hahaha, waarschijnlijk was dat ook zo. Op het terrein vond je veel attributen of producten voor het platte land zoals, tractoren, trekkers, boten en gerei voor alles en nog wat. Er werden zelfs dieren tentoongesteld. Zelf heb ik Blundstones gekocht, dat zijn typische Australische of Tasmaanse ‘boots’. Ik kom dalijk nog terug als een echte Aussie hahahaha.

Vrijdagavond was er een wintermarkt in town. Het is niet de wintermarkt die wij kennen, maar het was gezellig. Zo waren er een aantal verschillende kraampjes waar je eten kon kopen en was er muziek. Helaas geen glühwein maarja, er was warme cider hahaha #aussiestijl. Ook was het 4 mei op vrijdag en ben ik om 8 uur 2 minuten stil geweest. Na Anzac day kijk je wel anders tegen al de nationale dagen die wij kennen.

Zaterdag was het al vroeg op want ik ging mijn eerste wedstrijd met het eerste elftal spelen, super veel zin in! Een beetje gek, want voor mij is het gewoon een wedstrijd. Tuurlijk wil je winnen, maar het team hier kent de teams en weet welke moeilijk te verslaan zijn of van wie ze echt willen winnen. Dat heb ik natuurlijk gewoon in Nederland.
We speelden tegen Ulverstone, daartegen had ik al een keer gespeeld met het tweede team. Dit was een wedstrijd waarin iedereen gebrand was om te winnen, het beloofde een pittige wedstrijd te worden. Voor mij was het de eerste wedstrijd met het eerste en de eerste wedstrijd met Syd, mijn Canadese vriendinnetje. Wij zijn de enige ‘buitenstaanders’ in het team dus samen hebben we een beetje een andere kijk op het voetbal door wat we kennen uit ons eigen land.
We hebben 6-3 verloren, wat echt heel zonde was. Ik heb 75 minuten als linksback gespeeld oftewel, left fullback. Ja, aan het Engelse voetbal jargon moet ik nog een beetje wennen. Deck, man-on, turn en al de termen die ik nog niet ken. Zelf speelde ik wel redelijk, moest heel erg inkomen. Het niveau is namelijk veel hoger dan het tweede elftal dus mijn ritme is een beetje ver te zoeken. Daarnaast gaat het spel redelijk snel maar is het tactisch minder of anders dan in Nederland. Maar ik heb het heel erg naar mijn zin gehad, op naar de volgende wedstrijden! #ForzaJuveeee! #ForzaCityyy!

Na onze wedstrijd van zaterdag hadden we gepland om de westkust van Tassie te gaan ontdekken, aangezien Syd en ik toch al redelijk op de route waren. Dus na onze wedstrijd kwam Nick met Agatha en Julian (de vriend van Sydney) richting Ulverstone en zijn we doorgereden naar Burnie. Hier hebben we gegeten met vrienden van de uni die daar een evenement hadden. Daarna zijn we in een hostel overnacht en vroeg gaan slapen om de volgende dag firs en fruitig de dag te beginnen.

Onze eerste stop was Stanley, waar we hoopte op een zonsopkomst bij ‘the nut’. Helaas was het te bewolkt om een mooie zonsopkomst te zien maar de bewolking had ook iets bijzonders, zeker als de zon een beetje doorkwam. Daarna zijn we Stanley rondgereden met echt een prachtig uitzicht en hebben we hier iets gegeten, zo was het nog geen 9 uur. Na Stanley begonnen we aan de Tarkine drive, dit een rit door een bebost gebied wat aan de aboriginals (originele Australiërs) behoorde. Dit was magisch, zo hebben we sinkholes gezien, de oudste/grootste bomen van Tassie en misschien wel in Australië bekeken en hebben we prachtige look-outs bewonderd. Aan het einde van de rit was in Arthur River ‘the edge of the world’, dit was zooooooo cool! Het lijkt net alsof je aan het einde van de wereld ben, zeker als je je bedenkt dat x jaar geleden mensen daar voor het eerst kwamen. Dan denk je echt wel dat dat het einde van de wereld is.

Zelf heb ik ook gereden en echt gereden. Oh myyy, sommige wegen…. Ik denk dat ik mijn rijskills aan het upgraden ben, beetje driften hier en daar. Beetje gassen ahahaha. Nee niks geks hoor, maar wel sommige gedeeltes waren wel heftig. Zeker als je in het donker moet rijden, wanneer er geen verlichting is. Je moet altijd alert zijn dat je geen dieren aanrijd, aangezien deze zomaar kunnen oversteken op elk moment. Aan de andere kant, zonder de verlichting kan je de sterren zo goed zien. Je ziet letterlijk een riem sterren, wat echt iets onbeschrijfelijks heeft.

Ik hoop dat jullie ook een leuke week hebben gehad!

With lots of love,
Nana


Pictures:
https://www.flickr.com/gp/138918625@N02/bUu367