The ending

Jupp, dat is het dan. Mijn reis zit er bijna op en het leek als de dag van gisteren dat hij pas begon. Dat ik hier in Launceston, Tasmanië voor het eerst aankwam. Ergens aan de andere kant van de wereld waar ze een andere taal spreken, waar de cultuur anders is en waar ik (nog) niemand kende. Hoe anders is dat na ongeveer vier maanden. Ik zat laatst mijn eerste verhaal weer te lezen en ik bedacht, dat lijkt wel ‘a lifetime ago’ een eeuwigheid geleden. Tuurlijk, alle ervaringen bij elkaar hebben me hier gebracht, maar wat is het een trip geweest. Ik heb zoveel mooie mensen mogen ontmoeten, zoveel moois mogen meemaken en zoveel over het leven en mezelf geleerd.

“I came with a pocketful of dreams and will leave with a bag full of memories” -Mary, 2018

Aan elk begin komt een eind en zo ook aan mijn reis. Nu ben ik net klaar met mijn tentamens (exams) en mag ik nog een maand genieten van het mooie Australië. Ik vertrek zaterdag richting Sydney waar ik mijn koffer ga dumpen en verder ga reizen. Het is nog niet helemaal zeker welke route ik zal afleggen, maar ik samen met Nick de zuid- en oostkust afrijden. Dat is de route van Perth-Melbourne en Cairns-Sydney. Bij elkaar is dat ongeveer 7500 km dus het beloofd een aardig eindje te worden. Aan de ene kant ben ik mega enthousiast om weer nieuwe dingen te mogen ontdekken, maar aan de andere kant ga ik mijn thuishaven in Tassie echt wel missen. Launceston is echt een soort tweede thuis geworden waar ik zoveel herinneringen heb mogen maken en mogen delen met zoveel mooie mensen.

Volgende week dan ook waarschijnlijk mijn laatste verhaal, ik weet het nog niet. Deze week is zo gek geweest. Ik had maandag 2 take home exams die ik moest inleveren en een tentamen en gisteren mijn laatste tentamen. Het is zo’n onwijs drukke periode geweest. Zoveel te leren maar ook zoveel te regelen, qua hoe ga ik dat weer regelen als ik naar Nederland ga. Ik ben blij dat het voorbij is en hoop dat de resultaten goed zullen zijn.. Nu is het PART-TIME hahahahah genieten geblazen :)

Mijn tentamen op de campus leek op een examen van de middelbare school, waarin je 3 uur de tijd hebt om voor een vak examen te doen. Alleen moet je je voorstellen, ik deed een tentamen in het Engels wat niet het grootste probleem was, maar het tentamen was maar een aantal vragen (ongeveer 5). Super bizar, je moet beseffen je hebt ongeveer een heel boek om te leren en daarvan krijg je maar 5 vragen. Waarvan sommige nogal gedetailleerd zijn dat je denkt, hoe dannnnnn?!!?!?!? Het was een ‘ervaring’ kan ik je vertellen ahahaha..

Afgelopen zaterdag heb ik ook mijn laatste wedstrijd voor Launceston City FC gespeeld :( Wat een mooie en bijzondere club, ik ben daar met open armen ontvangen en iedereen is zo aardig en goed voor me geweest dat ik het niet erg had gevonden als ik daar had blijven voetballen. Maar mijn laatste wedstrijd was er een om in te lijsten, jeerum marie…

Ik moest om 2 uur in Hobart voetballen (zo’n 200km verderop en 2,5uur rijden). Ik had besloten om met Nick zijn auto daar vroeg naartoe te rijden met Agatha en Sydney om eerst de salamanca market een beetje te verkennen en later de wedstrijd te spelen en weer snel richting huis te gaan. Aangezien ik nog genoeg te studeren had, maar ook de wedstrijd Australië-Frankrijk (ja ik ben een Ozzie supporter GO SOCCEROOOOOOSSSSS!!) te kijken. De heenweg richting Hobart was geen probleem, niets aan het handje. Alleen een beetje ver op de vroege zaterdagochtend… In Hobart waren heel veel wegen afgesloten vanwege een festival, super cool alleen dat kwam een beetje ongelegen dus ik moeizaam op zoek naar een parkeer plek. Dit is niet echt makkelijk als google maps en kaarten je de hele tijd de verkeerde weg op sturen (maar dat is een ander verhaal). Eenmaal een plekje gevonden zag ik dat het een halfuur parkeerplek was, hmm niet echt handig dus ik wil de auto weer starten om opzoek te gaan naar een ander plekje, start de auto niet meer (floep en dood). Jaaa uhhh, sta je dan.. Ik de verzekering gebeld en gelukkig kwam de monteur snel, wat bleek de alternator/generator is kapot, monteur zei; je auto kan elk moment uitvallen, ik adviseer je om geen kilometer meer te rijden. Ja en dan, sta je dan op een semi parkeerplaats in Hobart op de zaterdagochtend met iemand anders zijn auto. Uiteindelijk heb ik een jumpstart gekregen en de auto verplaatst naar een parkeerplek waar ik wel mocht parkeren en een rit geregeld met onze teammanager naar het voetbalveld toe.

Het voetballen ging oké, ik was er met mijn hoofd niet bij maar heb toch even lekker kunnen ballen. Ik had hele snelle tegenstanders, altijd heel leuk als de tegenstander op de lange bal speelt en je lekker veel moet sprinten hahahaha. Ik heb nog wel gescoord, een penalty #supertof. Super trots dat ik nummer 14 voor LCFC mocht zijn :)

Maarja, dan moet je nog terug komen naar Launceston. Er was geen plek meer bij de andere aangezien er meer mensen heen gingen dan terug. Amanda, de teammanager (echt een engeltje!) had het idee om een auto te huren en zo terug te rijden naar Launceston waar de auto weer kon worden ingeleverd. Nick zijn auto zou ik achterlaten aangezien er toch niks mee kon en moeilijk daar kon blijven. Van de week wordt hij gemaakt en hopelijk verkocht zodat we dat ook weer hebben gehad. Maar wat een dag, eentje die ik niet snel zal vergeten.

De aankomende dagen worden gek denk ik, veel dingen voor de laatste keer doen en veel afscheid nemen. Donderdag op de club heb ik een afscheidsmaal met Syd geregeld, ik ga wat Nederlands maken en zij iets Canadees dus dat wordt wel leuk. En Vrijdag een afscheidsfeestje met Sydney en Nick, omdat we als exchange studenten samen vertrekken. En dan begint mijn volgende reis op zaterdag, ik ga proberen jullie zoveel mogelijk op de hoogte te houden, maar nu is het al bijna dat ik alweer thuis kom hahaha.

Hele dikke knus vanuit Launceston! <3

With lots of love,
Nana


PS, hebben jullie mijn interview gelezen… zoniet check deze link:
https://profielen.hr.nl/2018/studeren-in-het-buitenland-marielle-in-tasmanie/


Pictures:
https://www.flickr.com/gp/138918625@N02/NHSt2s