Easter break

Wat een gekke week is het geweest, althans voor mij dan. In deze week had ik het moeilijk, het besef dat je zover weg zit en deze geweldige ervaring mee mag maken, doet wat met me. Het brengt iets los.

Ook was het deze week van mijn oma’s, opa’s, moeders verjaardag en was het Pasen. Een gekke heftige periode zoals je je wel voor kan stellen. Super gek om mijn moeders verjaardag niet met haar te vieren, uiteraard heb ik dat op een afstandje gedaan. De klok is een uur vooruit gegaan voor jullie maar voor mij een uur achteruit, wat het tijdsverschil nu tot 8 uur brengt. Ik moet nog een beetje wennen met het omrekenen hoor..

Op witte donderdag was ik al vroeg uit de veren om de zon te zien op te komen op een hoge berg genaamd Ben Lomond (zo’n 1570m hoog). Om 5 uur ging het wekkertje, maar het was het dubbel en dwars waard. Het is was echt een bijzonder moment, vanaf het moment dat je wegrijdt tot aan het moment dat je weer thuis komt. Je gaat in het pikkedonker weg, wanneer alles en iedereen nog slaapt en alleen de sterren nog zichtbaar zijn. De reis ernaartoe veranderde elk moment, het landschap begon te wennen aan de volgende dag en het begon lichter te worden. De wolken begonnen toe te nemen met de naderende hoogte, wat iets geks bracht. Je bevond je letterlijk ‘in’ de wolken.
Eenmaal aangekomen, moesten we nog een eindje lopen (oftewel, klimmen). Het weer was onverstoorbaar, de wind suisde zo hard dat je je alleen jezelf nog kon horen en met elke stap die ik nam begon het kouder te worden. Eenmaal op de top hadden we prachtig uitzicht op de naderende zon en begon alles weer opnieuw, het was een nieuwe dag. Elke stap die je omhoog doet, moet je ook weer naar beneden, maar gelukkig was het nu met licht en zag je waar je heen ging. Ook zag je nu de wolken over de berg heen trekken, als je mijn video bekijkt begrijp je misschien iets meer wat ik hiermee bedoel.

Op vrijdag begon mijn ‘Easter holiday’, ik ging met Jonno (coffeemate), Sydney (Canadese exchange) en Enrique (Spaanse masterstudent) richting Hobart voor het weekend. Mijn god, wat een weekend. Het is zo’n weekend waarin je zoveel doet dat slapen er bijna niet meer van komt. Het grappige is, ik ging weer weg met een groep waarin ieder een andere nationaliteit had.
Het is ongeveer zo’n 2,5 - 3 uur rijden vanaf Launceston. Het gekke is dat, wanneer ik erover nadenk, ik elk weekend soms wel meer dan 600km reis. Kan je je dat voorstellen in Nederland, elk weekend richting Denemarken, Duitsland of België of zelfs Frankrijk reizen?

Vrijdagochtend gingen we weg, zijn we over de oudste brug in Australië gereden, de Richmond bridge, die bestaat sinds 1825 en daarna gingen we richting Port Arthur. Port Arthur werd door de Engelse gebruikt om hout te exploiteren en om veroordeelden mannen hier te laten werken en hun tijd tegelijkertijd hun tijd uit te zitten. Dit werd op brute wijze gedaan, de mannen werden letterlijk uitgebuit. De verhalen die de gids vertelde waren hart verscheurend. Een die me bij blijft is, als iets gebeurde wat niet zinde werden sommige mannen gestraft met fysieke pijn, als in geslagen met een riem en tentoongesteld aan alle gevangenen. Dus als je je pijn toonde werd je als ‘mietje’ gezien, wat je echt niet wou. Later werd het straffen met mentale pijn gedaan, zo mochten de mannen niet hun stem gebruiken, behalve tijdens de mis, toen mochten ze zingen.
Een hele heftige ervaring, je ging letterlijk terug in de tijd met je gedachten en was het bijzonder om daar rond te lopen met deze gedachten.

We verbleven in een hostel, wat een nieuwe ervaring voor mij was. Voor iedereen die nog nooit in een hostel is geweest, bereid je goed voor en neem genoeg mee. Ik had dat dus niet gedaan.. ugh wat een ervaring hahahah. De hostel was super indrukwekkend, elk uur van de dag kon je wel iemand tegenkomen, letterlijk elk uur.

Op zaterdag gingen we Hobart ontdekken, zo zijn we de mart op geweest. De salamanca markt. Mijn god, mijn mams en Tine zouden dit geweldig vinden. Zoveel kraampjes met zoveel verschillende dingen en het was lekker weer dus het was ook nog eens inmens druk. Ik heb niet zoveel gekocht, alleen een paar souvenirtjes en eten. Ik heb een heerlijke crepe met nutella op en een kaneel donut. Homnomnom. Later zijn we naar het MONA museum geweest. Dit was een ER-VA-RING. MONA staat voor Museum of Old and New Art. Ik heb hier de gekste dingen gezien en gevoeld, sommige dingen waren zo intens…
Na MONA zijn we naar mount Wellington gereden, wat een uitzicht! Ik moet daar echt nog een keer heen om het pad dan te lopen, want dan is het uitzicht je zoveel meer waard. Maar nu, het was ongelofelijk.
Daarna zijn we wat gaan eten en gingen we het uitleven hier bekijken. We kwamen in de gekste tentjes, te grappig. De muziekstijl is hier anders, niet dat ik een expert ben ofso, maar het was echt anders. Maar in de goede zin, super leuk om mee te maken.

Zondag gingen we al vroeg op pad.. Heel vroeg, als in, een paar uurtjes slapen en weer gaan. We gingen dit keer richting Bruny Island, maar helaas werkte het weer niet zo mee. We hebben het eiland helemaal rond gereden en echt bizarre dingen gezien. Ook heb ik voor het eerst een oester op… Ik ben er nog niet over uit of ik het lekker vond, maar het was echt een ervaring. Later die avond kwamen vrienden vanuit Launceston onze kant op. Super gezellig, want we gingen samen eten en daarna samen feesten. Wat een avond, het was echt te gek. We waren met zo’n leuke groep.

De volgende dag moesten we alweer het hostel uit.. Maar zoals je je wel kunt bedenken, gingen we iets te laat slapen en stonden we iets te vroeg op hahahah. We gingen lekker ontbijten bij een cafeetje en daarna op ons gemak weer richting Launceston. In de auto spraken we over de te gekke herinneringen die we hebben gemaakt en dat zijn er veel, kan ik je vertellen. Eenmaal in Launceston merk je hoe moe je bent. Dus na het wassen en het opruimen van alles val je om van de slaap.

Ik hoop dat jullie een goed paasweekend hebben gehad!

With lots of love,

Nana


Photolink:
https://www.flickr.com/gp/138918625@N02/61c7Zm