Kingsday in Melbourne
Blijf op de hoogte en volg Nana
30 April 2018 | Australië, Melbourne
Kingsday in Melbourne!
Wat een week! Jeetje mina.
Het begon met Anzac day, dit is een nationale feestdag om alle gevallen soldaten in Australië en Nieuw-Zeeland te eren en herdenken. (ANZAC | Australian and New Zealand Army Corps) Jonno nam me mee op deze dag. We begonnen al vroeg, het is een gewoonte voor de meeste mensen om naar de ‘dawn-service’ te gaan. Dit is een ceremonie rond zonsopkomst, of rond 6 uur in de ochtend. We spraken rond 4 uur af om de dag goed te beginnen met koffie en rum + een anzac cookie. Daarna richting de ceremonie, het leek wel alsof heel de stad was uitgelopen, waarschijnlijk was dat ook wel zo. Super mooie ceremonie, met vele toespraken en zang. Daarna een shot rum en een echt Australisch/Engels ontbijt. Ze hebben hier ook een symbool en dat is de ‘poppie’, een rood bloemetje. Heel bijzonder om dit zo te mogen meemaken, een hele andere manier dan in Nederland. Althans zo ervaar ik het. 4 en 5 mei komen al snel en deze ga ik toch op een andere manier beleven.
Na anzac day moest ik echt bijkomen en gaan plannen wat ik verder deze week zou gaan doen. Oftewel, wat ik in Melbourne ga doen etcetc.
Op donderdagochtend vertrok ik samen met Agatha, Nick en Sydney richting Melbourne. Sydney ging via Melbourne naar Gold Coast en Agatha, Nick en ik naar Melbourne. Het gekke is, ik heb dus geen backpackerspack, alleen mijn rugzak die voor alles dient. Maar ik dacht, ja wat kan ik nou meenemen? Je gaat vliegen, kan ik dan bijvoorbeeld mijn parfum of nagelschaartje meenemen? Iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn. Nouja, ik kan je vertellen, geen probleem hier. Of naja, heb ik geluk gehad door alles te verbergen met de hoeveelheid kleding die ik had meegenomen, who knows?!
Het vliegen is echt bizar, het is net een treinreis in Nederland. Je komt op het vliegveld, misschien uurtje halfuurtje voor vertrek. Je checkt online in, loopt (letterlijk) zo door security en staat in de vertrekhal (‘tje, in Launceston hahaha) en daarna stap je in alsof het niets is. Je stijgt op en na ongeveer een uur sta je aan de grond in Melbourne.
Eenmaal in Melbourne gingen we eerst richting het hostel om ons in te checken en onze spullen grotendeels alvast weg te leggen. Maar mijn god, wat is Melbourne een bijzondere stad. Als je met de bus aan komt in de stad kijk je je ogen uit! Letterlijk!! Ik voelde me, gek genoeg, gelijk thuis op een of andere manier. De gebouwen, de mensen, de vibe, het leven. Super gek, maar ook heel bijzonder om mee te maken. Ik wist gelijk dat het een toffe trip zou worden, hoe dan ook.
In de dagen dat we er waren hebben we in totaal zo’n 50 km gelopen en misschien 20 uur geslapen, wat nog redelijk is… We hebben echt Chinees, echt Grieks en echt Nederlands gegeten #delicious!! Ik heb zoveel gezien, dat is bijna niet te omschrijven. In het kort heb ik een street tour gedaan, waarin je “gratis” door de stad gaat lopen met een gids. Het principe is dat het gratis is, maar aan het eind mag je een donatie geven over wat jij vond dat de tour waard was. Mega tof, de gids was heel vriendelijk en kon veel vertellen over alles wat Melbourne te bieden heeft. Ik denk dat het een van de beste manieren is om de stad te leren kennen. Je loopt 2 a 3 uur door de stad en je leert super veel. Zo is Melbourne de 3e stad in de wereld met de meeste sprekende Grieken (na Athene en ….kos), is de naam Melbourne afkomstig van een lord in Engeland (Lord Melbourne, William Lamb) en heeft Melbourne een CBD (Central Business District) van 1 x 0,5 mile, waarin alles te vinden is.
Ik heb een zonsondergang gezien, veel graffiti bekeken, heerlijk gegeten, de meest mooie en bijzondere gebouwen gezien, pinguïns gespot, gefietst, op het strand gelopen, met de tram, metro en bus gereisd (nooit gedacht dat ik dat zou missen), in een reuzenrad gezeten, een hele grote kerk bezocht en Koningsdag gevierd. Waarschijnlijk mis ik nog een paar dingen.
Koningsdag was echt te gek, letterlijk. Op straat was ik een van de weinige die iets oranjes aanhad (wie draagt er nou oranje…. en dan knaloranje….) Je bent gelijk het middelpunt van de belangstelling, iedereen staart je aan, zovan wat heb jij nou weer aan hahaha. Ik had mijn oranje voetbalshirt aan. Maar na aankomst op het feest was ik niet meer een van de weinige en eigenlijk omringd met een zee van oranje. Hoe dan, zit je in Australië, is nog alles oranje. Super bijzonder, was echt heel raar om mee te maken dat er typische Nederlandse snacks werden verkocht, Nederlands werd gepraat en dat er Nederlandse muziek werd gedraaid. Het was alsof je in Nederland was, maar toch weer niet. Het was een zeer geslaagd feestje en volgens mij vonden Nick en Agatha het helemaal geweldig. Dus missie geslaagd :)
3 a 4 dagen is echt te kort om alles te zien, maar ben toch blij met hetgeen wat ik heb mogen zien. De stad is zo verschrikkelijk divers en heeft zo’n bijzondere vibe. Ik zou het echt niet erg hebben gevonden om er langer te blijven.. Wie weet kom ik er ooit nog een keertje.
Mijn terugreis was iets minder leuk dan de heenreis, er was namelijk zoveel mist (fog) in Launceston dat onze vlucht was vertraagd. De vlucht stond gepland om 06:35 am maar we vertrokken pas rond 07:40. Maar na vertrek was de mist nog niet weggetrokken. Dus de piloot dacht een landing te kunnen maken, maar hoe we in de daling zaten werden we omringd door een witte wolk en zagen we niks… Dus we gingen weer volle kracht omhoog, dat voelde net alsof je in een attractie zat. Links, rechts, grote bocht, omhoog, recht, links omlaag. Ik heb het allemaal gevoeld, mijn oren vonden het niet echt leuk. Maar het leek alsof ik een van de weinige was die er echt last van had, ik denk dat ik gewoon super gevoelig ben voor enige vorm van verandering.
Na thuiskomst gelijk mijn bedje ingedoken en heerlijk geslapen. Later die avond hebben we met een groep gegeten bij Jonno, we gingen Aussie stijl eten. Voor degene die het niet weten, Aussie eten is anders… Ze hebben hier iets genaamd Vegemite. Wat lijkt op nutella, maar smaakt naar iets wat niet te omschrijven is. Een meatpie is ook typisch Australisch, samen met aardappelpuree een gravy (soort jus), dat was heerlijk. Als toetje Lemingtons (zo’n cakeje met coconut strooisel) en mijn Nederlandse suiker pasta. Ik weet niet of iedereen het kent, maar het is pasta gekookt in melk met vanille of custard en suiker. Smaakt een beetje als rijstepap, maar dan anders.
Mijn week was heel tof, maar ik hoop die van jullie ook! Deze week wordt het volle bak aan school, helemaal in de vibe komen om alles goed en voorbereid de uiteindelijke examens in te gaan. Ik hoop dat alles goed gaat en ik spreek jullie snel weer!
With lots of love from Aussie,
Nana
PS, als je de foto’s en video’s opent zie je een omschrijving staan. Dan weet je een beetje watwat is.
Pictures:
https://www.flickr.com/gp/138918625@N02/313mpf
Wat een week! Jeetje mina.
Het begon met Anzac day, dit is een nationale feestdag om alle gevallen soldaten in Australië en Nieuw-Zeeland te eren en herdenken. (ANZAC | Australian and New Zealand Army Corps) Jonno nam me mee op deze dag. We begonnen al vroeg, het is een gewoonte voor de meeste mensen om naar de ‘dawn-service’ te gaan. Dit is een ceremonie rond zonsopkomst, of rond 6 uur in de ochtend. We spraken rond 4 uur af om de dag goed te beginnen met koffie en rum + een anzac cookie. Daarna richting de ceremonie, het leek wel alsof heel de stad was uitgelopen, waarschijnlijk was dat ook wel zo. Super mooie ceremonie, met vele toespraken en zang. Daarna een shot rum en een echt Australisch/Engels ontbijt. Ze hebben hier ook een symbool en dat is de ‘poppie’, een rood bloemetje. Heel bijzonder om dit zo te mogen meemaken, een hele andere manier dan in Nederland. Althans zo ervaar ik het. 4 en 5 mei komen al snel en deze ga ik toch op een andere manier beleven.
Na anzac day moest ik echt bijkomen en gaan plannen wat ik verder deze week zou gaan doen. Oftewel, wat ik in Melbourne ga doen etcetc.
Op donderdagochtend vertrok ik samen met Agatha, Nick en Sydney richting Melbourne. Sydney ging via Melbourne naar Gold Coast en Agatha, Nick en ik naar Melbourne. Het gekke is, ik heb dus geen backpackerspack, alleen mijn rugzak die voor alles dient. Maar ik dacht, ja wat kan ik nou meenemen? Je gaat vliegen, kan ik dan bijvoorbeeld mijn parfum of nagelschaartje meenemen? Iets wat in Nederland ondenkbaar zou zijn. Nouja, ik kan je vertellen, geen probleem hier. Of naja, heb ik geluk gehad door alles te verbergen met de hoeveelheid kleding die ik had meegenomen, who knows?!
Het vliegen is echt bizar, het is net een treinreis in Nederland. Je komt op het vliegveld, misschien uurtje halfuurtje voor vertrek. Je checkt online in, loopt (letterlijk) zo door security en staat in de vertrekhal (‘tje, in Launceston hahaha) en daarna stap je in alsof het niets is. Je stijgt op en na ongeveer een uur sta je aan de grond in Melbourne.
Eenmaal in Melbourne gingen we eerst richting het hostel om ons in te checken en onze spullen grotendeels alvast weg te leggen. Maar mijn god, wat is Melbourne een bijzondere stad. Als je met de bus aan komt in de stad kijk je je ogen uit! Letterlijk!! Ik voelde me, gek genoeg, gelijk thuis op een of andere manier. De gebouwen, de mensen, de vibe, het leven. Super gek, maar ook heel bijzonder om mee te maken. Ik wist gelijk dat het een toffe trip zou worden, hoe dan ook.
In de dagen dat we er waren hebben we in totaal zo’n 50 km gelopen en misschien 20 uur geslapen, wat nog redelijk is… We hebben echt Chinees, echt Grieks en echt Nederlands gegeten #delicious!! Ik heb zoveel gezien, dat is bijna niet te omschrijven. In het kort heb ik een street tour gedaan, waarin je “gratis” door de stad gaat lopen met een gids. Het principe is dat het gratis is, maar aan het eind mag je een donatie geven over wat jij vond dat de tour waard was. Mega tof, de gids was heel vriendelijk en kon veel vertellen over alles wat Melbourne te bieden heeft. Ik denk dat het een van de beste manieren is om de stad te leren kennen. Je loopt 2 a 3 uur door de stad en je leert super veel. Zo is Melbourne de 3e stad in de wereld met de meeste sprekende Grieken (na Athene en ….kos), is de naam Melbourne afkomstig van een lord in Engeland (Lord Melbourne, William Lamb) en heeft Melbourne een CBD (Central Business District) van 1 x 0,5 mile, waarin alles te vinden is.
Ik heb een zonsondergang gezien, veel graffiti bekeken, heerlijk gegeten, de meest mooie en bijzondere gebouwen gezien, pinguïns gespot, gefietst, op het strand gelopen, met de tram, metro en bus gereisd (nooit gedacht dat ik dat zou missen), in een reuzenrad gezeten, een hele grote kerk bezocht en Koningsdag gevierd. Waarschijnlijk mis ik nog een paar dingen.
Koningsdag was echt te gek, letterlijk. Op straat was ik een van de weinige die iets oranjes aanhad (wie draagt er nou oranje…. en dan knaloranje….) Je bent gelijk het middelpunt van de belangstelling, iedereen staart je aan, zovan wat heb jij nou weer aan hahaha. Ik had mijn oranje voetbalshirt aan. Maar na aankomst op het feest was ik niet meer een van de weinige en eigenlijk omringd met een zee van oranje. Hoe dan, zit je in Australië, is nog alles oranje. Super bijzonder, was echt heel raar om mee te maken dat er typische Nederlandse snacks werden verkocht, Nederlands werd gepraat en dat er Nederlandse muziek werd gedraaid. Het was alsof je in Nederland was, maar toch weer niet. Het was een zeer geslaagd feestje en volgens mij vonden Nick en Agatha het helemaal geweldig. Dus missie geslaagd :)
3 a 4 dagen is echt te kort om alles te zien, maar ben toch blij met hetgeen wat ik heb mogen zien. De stad is zo verschrikkelijk divers en heeft zo’n bijzondere vibe. Ik zou het echt niet erg hebben gevonden om er langer te blijven.. Wie weet kom ik er ooit nog een keertje.
Mijn terugreis was iets minder leuk dan de heenreis, er was namelijk zoveel mist (fog) in Launceston dat onze vlucht was vertraagd. De vlucht stond gepland om 06:35 am maar we vertrokken pas rond 07:40. Maar na vertrek was de mist nog niet weggetrokken. Dus de piloot dacht een landing te kunnen maken, maar hoe we in de daling zaten werden we omringd door een witte wolk en zagen we niks… Dus we gingen weer volle kracht omhoog, dat voelde net alsof je in een attractie zat. Links, rechts, grote bocht, omhoog, recht, links omlaag. Ik heb het allemaal gevoeld, mijn oren vonden het niet echt leuk. Maar het leek alsof ik een van de weinige was die er echt last van had, ik denk dat ik gewoon super gevoelig ben voor enige vorm van verandering.
Na thuiskomst gelijk mijn bedje ingedoken en heerlijk geslapen. Later die avond hebben we met een groep gegeten bij Jonno, we gingen Aussie stijl eten. Voor degene die het niet weten, Aussie eten is anders… Ze hebben hier iets genaamd Vegemite. Wat lijkt op nutella, maar smaakt naar iets wat niet te omschrijven is. Een meatpie is ook typisch Australisch, samen met aardappelpuree een gravy (soort jus), dat was heerlijk. Als toetje Lemingtons (zo’n cakeje met coconut strooisel) en mijn Nederlandse suiker pasta. Ik weet niet of iedereen het kent, maar het is pasta gekookt in melk met vanille of custard en suiker. Smaakt een beetje als rijstepap, maar dan anders.
Mijn week was heel tof, maar ik hoop die van jullie ook! Deze week wordt het volle bak aan school, helemaal in de vibe komen om alles goed en voorbereid de uiteindelijke examens in te gaan. Ik hoop dat alles goed gaat en ik spreek jullie snel weer!
With lots of love from Aussie,
Nana
PS, als je de foto’s en video’s opent zie je een omschrijving staan. Dan weet je een beetje watwat is.
Pictures:
https://www.flickr.com/gp/138918625@N02/313mpf
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
